पसायदान

आता विश्‍वात्मके देवे । येणे वाग्यज्ञे तोषावे

तोषोनि मज द्यावे । पसायदान हे ॥1॥

जे खळाची व्यंकटी सांडो । तया सत्कर्मी रती वाढो

भूतां परस्परे पडो । मैत्र जीवाचे ॥2॥

दुरिताचे तिमिर जावो । विश्‍व स्वधर्म सूर्ये पाहो ।

जो जे वांछील तो ते लाहो । प्राणिजात ॥3॥

वर्षत सकळमंगळी । ईश्‍वरनिष्ठांची मांदियाळी

अनवरत भूमंडळी । भेटतु भूतां ॥4॥

चला कल्पतरुंचे आरव । चेतनाचिंतामणीचे गाव

बोलते जे अर्णव । पीयूषाचे ॥5॥

चंद्रमे जे अलांछन । मार्तंड जे तापहीन

ते सर्वांही सदा सज्जन । सोयरे होतु ॥6॥

किंबहुना सर्वसुखी । पूर्ण होऊनि तिही लोकी

भजिजो आदिपुरुखी । अखंडित ॥7॥

आणि ग्रंथोपजीविये । विशेषी लोकी इये

दृष्टादृष्टविजये । होआवे जी ॥8॥

येथ म्हणे श्री विश्‍वेश्‍वरावो । हा होईल दान पसावो

येणे वरे ज्ञानदेवो । सुखिया झाला ॥9॥